Info

Powszechną Szkołę Podstawową jednoklasową założono w Ciecierzynie w roku 1916/17. Szkoła ta mieściła się w domu gospodarza pana Kuśpita. Pierwszym nauczycielem , który pracował w tej szkole był pan Waraczewski. W roku szkolnym 1921/22 szkołę przeniesiono do pana Piotra Gromaszka. Szkoła wtedy liczyła już cztery oddziały i nauczano w niej religii, języka polskiego, rachunków, historii, geografii, przyrody, robót ręcznych, robót kobiecych, rysunków i gimnastyki. Do szkoły uczęszczało 116 uczniów, pracowały dwie nauczycielki, a nauka odbywała się na 2 zmiany.
W roku szkolnym 1925/26 szkołę tutejszą ze względu na brak właściwego lokalu przyłączono do szkoły czteroklasowej w Dysie. W roku 1927/28 wydzielono Ciecierzyn w odrębny rejon szkolny i zorganizowano Publiczną Powszechną Szkołę dwuklasową a obowiązki kierownika powierzono pani Annie Pazderskiej. Uczyło się w niej 104 dzieci.
Rok szkolny 1929/30 zapisał się szczególnie w pamięci społeczności szkolnej, gdyż dzieci mogły korzystać z biblioteki szkolnej prowadzonej przez panią kierowniczkę. Zaczęły też oszczędzać swoje pieniądze w Kasie Oszczędności Szkolnych prowadzonej przez panią Teodorowską. Jesienią 1932 roku dzieci spędzały czas w świetlicy szkolnej, a ich ulubione zajęcia to czytanie Płomyka i organizowanie akademii szkolnych.
W roku szkolnym 1934/35 uczęszczało do szkoły 137 uczniów i była to szkoła pięciooddziałowa. Ćwiczenia cielesne 10 minut codziennie prowadzone były oddzielnie dla chłopców i dla dziewcząt.
Do roku 1938/39 szkoła w Ciecierzynie podlegała pod Inspektorat Szkolny w Lublinie zaś z dniem 1 kwietnia 1939 obwód szkolny lubelski zostaje podzielony na 3 mniejsze. Szkoła w Ciecierzynie podporządkowana została Inspektoratowi Szkolnemu w Lubartowie. W roku szkolnym 1939/40 nauka trwała z przerwami gdyż lokal zajęło wojsko. Podczas okupacji wszystkie sprawy załatwiał radca szkolny Arthur Hannemann, pośrednikiem zaś między radcą a nauczycielami był polski inspektor szkolny Jan Strużyński. Nauka w szkole trwała z przerwami, szkoła często zmieniała swoją siedzibę, dzieci uczyły się nawet w stodole. Nauczyciele byli oddelegowywani do prac kontyngentowych, do sporządzania spisu zwierząt i użytków.
W wolnej Polsce nauka odbywała się w jednej sali w budynku p.Pawła Gawrońskiego. W 1944 roku na podstawie aktu Reformy Rolnej wydanej przez PKWN dobra ciecierzyńskie uległy parcelacji, a budynek dworski będący własnością dotychczas Wacława Olgierda Steckiewicza zamieniono na szkołę. W dniu 9 lutego 1945 roku szkoła została przeniesiona do dawnego dworu. Tu sale były obszerne i wygodne. Szkołę otaczał park z mnóstwem drzew i krzewów owocowych.
Od roku 1953/54 szkoła w Ciecierzynie stała się szkołą siedmioklasową z liczbą dzieci 113. Liczba dzieci w obwodzie szkoły była duża, dlatego od dnia 1 września 1957 roku otwarto w Boduszynie filię szkoły w Ciecierzynie. Była to szkoła trójklasowa, która z dniem 1 września 1958 roku stała się placówką samodzielną. Dzieci ze Szkoły Podstawowej w Ciecierzynie otoczone były opieką medyczną przez lekarzy ze Szpitala Wojskowego w Lublinie.
Decyzją delegata Biura Projektów budynek szkolny został poddany kapitalnemu remontowi w 1963 roku. Na fundamentach uprzedniego pałacu powstał zupełnie nowy, odmienny od poprzedniego w kształcie i wykorzystaniu budynek szkolny. Zlikwidowano duży gazon w północnej części parku, wycięto rosnące tam drzewa sytuując nań boisko sportowe dla potrzeb szkoły.
W roku szkolnym 1965/66 opiekę medyczną nad 221 uczniami sprawował lekarz z miejscowego Ośrodka Zdrowia.16 września 1990 roku dokonano uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego pod nowe skrzydło budynku szkolnego. Prace na budowie postępowały szybko i już we wrześniu 1993 roku uczniowie rozpoczęli naukę w nowych salach lekcyjnych.
Kolejną radosną datą był 12 październik 1996 roku wtedy oddano do użytku zastępczą salę gimnastyczną w budynku Klubu Rolnika Uchwałą Rady Gminy z 1999 roku obwód naszej szkoły został powiększony o obwód zlikwidowanej Szkoły Podstawowej w Swobodzie. Decyzją Rady została też zlikwidowana filialna Szkoła w Elizówce oraz utworzono Gimnazjum Nr 2 w Ciecierzynie. Szkoła w Ciecierzynie otrzymała nazwę Zespół Placówek Oświatowych w Ciecierzynie.
W placówce tej ma swoją siedzibę Szkoła Podstawowa, Gimnazjum Nr. 2 oraz Przedszkole. Pracuje w niej 30 nauczycieli oraz wielu pracowników obsługi (palacze, woźna, sprzątaczki, obsługa kuchni, sekretarka).
W myśl Ustawy o Systemie Oświaty, art. 5 organem prowadzącym naszą placówkę jest Gmina Niemce

Historia szkoły

Władysław Goral urodził się 1 maja 1898 r. we wsi Stoczek koło Krasienina. Ochrzczony został w kościele parafialnym w Dysie. Skończył czteroklasową szkołę w rodzinnej wsi, a potem kontynuował naukę w lubartowskim gimnazjum. Odznaczał się pilnością i nienagannym zachowaniem. Atmosfera domu sprzyjała rozwojowi duchowemu, dlatego zaraz po maturze spełnił młodzieńcze pragnienie i wstąpił do Lubelskiego Seminarium Duchownego. Studia seminaryjne ujawniły wielkie zamiłowanie do nauki. Widząc te zdolności, bp Ma­rian Leon Fulman, udzieliwszy święceń diakonatu, delegował go w roku 1920 na dalsze stu­dia do Rzymu. Tam też, w Ba­zylice Laterańskiej, otrzymał 18 grudnia 1920 roku święce­nia kapłańskie
Czas pobytu na zagranicz­nych studiach był dla ks. Go­rala także czasem zaangażo­wania w pracę duszpasterską wśród polskich emigrantów, którzy wyjeżdżali z ojczyzny „za chle­bem". Po powrocie do Lublina w 1926 roku, podjął pracę profe­sorską w seminarium duchownym. Erudy­cja, kapłańska gorli­wość oraz pedago­giczne talenty spra­wiły, że zyskał wśród uczniów i wychowan­ków wielką sympatię i autorytet. Młody profesor zaangażowany był w pracach rozlicznych towarzystw na­ukowych. Żywo interesowały go sprawy społeczne. Był tak­że prezesem Związku Kapła­nów „Unitas". Starał się in­tegrować środowisko kapłań­skie. To m.in. dzięki jego staraniom wybudowano przy ul. Ogrodowej w Lublinie dom dla księży emerytów, który w zamyśle jego twórcy miał stanowić równocześnie swo­istego rodzaju centrum ka­płańskiego życia, m.in. reko­lekcji, miejsce spotkań i wy­miany wzajemnych doświad­czeń.
Wielką pasją ks. Gorala by­ła praca duszpasterska oraz oświatowo-wychowawcza. Właśnie z myślą o integracji środowisk robotniczych two­rzył lub współtworzył organizacje chrześci­jańskie, których za­daniem była formacja wspomnianych środo­wisk w duchu kato­lickiej tradycji (m.in. Chrześcijańskie Zjed­noczenie Zawodo­we RP, Chrześcijański Uniwersytet Robotni­czy, Lubelskie Towa­rzystwo Dobroczyn­ności).
W 1938 roku został bisku­pem. W katedrze lubelskiej 9 października odbyła się kon­sekracja biskupia, która zgro­madziła ok. 20 tysięcy wier­nych. Stała się swoistego ro­dzaju manifestacją religijną oraz dowodem wielkiej sym­patii i miłości, jaką otoczo­ny był młody, bo zaledwie 40-letni biskup. Pojawiły się za­tem nowe zadania i obowiąz­ki, m.in. asystenta kościelne­go prężnie działającej wów­czas Akcji Katolickiej. Poza tym bp Goral chętnie wizyto­wał szkoły, odwiedził więź­niów na zamku lubelskim. Służył całym sobą, dzieląc się zdobytym doświadczeniem
Odrębną kartę histo­rii życia oraz i błogosławio­nej śmierci naszego bohate­ra stanowi jego aresztowanie, pobyt w więzieniu na zamku oraz czas obozowego męczeń­stwa. Pozostawione świade­ctwa dowodzą jednoznacznie, że właśnie wtedy bardzo czy­telna była postawa przyszłe­go męczennika, który dla spra­wy Kościoła i miłości do Chry­stusa gotów był złożyć „da­ninę ze swego życia". Aresz­towany 16 listopada 1939 ro­ku, osadzony najpierw na za­mku w Lublinie, gdzie przez doraźny sąd został skazany na karę śmierci przez rozstrze­lanie. Interwencją Watykanu wyrok ten został zmieniony na dożywotni pobyt w obozie koncentracyjnym. Biskup zo­stał przewieziony do obozu w Sachsenhausen. Spędził tam 5 lat w pojedynczej celi, w zu­pełnym odosobnieniu. Jedyną formą kontaktu z innymi by­ły listy. Wycieńczony głodem i schorowany zmarł w 1945 ro­ku. Okoliczności jego śmier­ci nie są jednak jasne. Jedni świadkowie mówią o śmierci z powodu perforacji wrzodów żołądkowych, inni o ekspery­mentach medycznych, którym biskup miał być poddany, inni jeszcze twierdzą, że został za­mordowany podczas ewakua­cji obozu.
Trzeba było być człowie­kiem twardym, upartym, do­brym, szlachetnym, a przy tym głęboko wierzącym i świętym, by z wielką pokorą i godnością odnaleźć się w obozowej rze­czywistości, zwłaszcza w ta­kim odosobnieniu, jakie towa­rzyszyło biskupowi Goralowi. Jego listy są świadectwem uf­ności Bogu, do której zachęcał innych, pisząc: „módlcie się do Boga z ufnością, aby nie upaść na duchu".
W 1992 r., kiedy rozpoczęto zbiorowy proces beatyfikacyjny polskich męczenników II wojny światowej, Władysław Goral znalazł się tam w gronie 3 biskupów. Uroczysta beatyfikacja 108 sług Bożych miała miejsce 13 czerwca 1999 r. w Warszawie, podczas papieskiej pielgrzymki. Ich wspólne święto ustalono na 12 czerwca. Razem z bohaterskim Pasterzem chwały ołtarzy dostąpili księża archidiecezji lubelskiej: Kazimierz Gostyński, Stanisław Mysakowski, Antoni Zawistowski, Zygmunt Pisarski oraz świecki działacz Stanisław Kostka Starowieyski. Szczególnym miejscem kultu bł. Biskupa Władysława jest archikatedra i parafia pod jego wezwaniem, erygowana w Lublinie 19 kwietnia 2004 r.

Patron

Sądowy Uniwersytet dla Szkół otworzyła Wiceprezes Sądu Okręgowego w Lublinie sędzia Wiesława Stelmaszczuk – Taracha, która zapoznała dzieci ze strukturą sądownictwa w Polsce oraz zasadami zachowania w sądzie. Spotkanie odbyło się zgodnie z harmonogramem. Zajęcia prowadziła Agnieszka Sikora sędzia w stanie spoczynku oraz Krzysztof Kuchciak prokurator w stanie spoczynku. W spotkaniu z uczniami wziął także udział Zastępca Kuratora Okręgowego w Lublinie Grzegorz Szymanek. Podczas wizyty w sądzie dzieci zostały zapoznane z podstawowymi wiadomościami na temat organizacji i funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości oraz organów ścigania. Poza tym poruszono kwestie związane z odpowiedzialnością za czyny karalne i przestępstwa. Uczniowie poznali zawody prawnicze oraz drogę dojścia do zawodu sędziego. Przeprowadzona została symulacja rozprawy karnej w sprawie o rozbój. Inscenizacje procesu karnego odegrali studenci z Koła Naukowego Prawa Karnego Porównawczego UMCS w Lublinie. Uczestnicy spotkania zwiedzili gmach sądu. Następnie przybliżono im zawód kuratora, instytucję nadzoru kuratorskiego oraz środki wychowawcze i poprawcze przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. Spotkanie zakończyło się wręczeniem zaświadczeń uczestnikom spotkania oraz symbolicznych prezentów. Wizyta uczniów w sądzie miała walor edukacyjny i prewencyjny.

Spotkanie edukacyjne - Sądowy Uniwersytet dla szkół

Festiwal już 20 lutego 2020 r.! Pierwsze nutki zabrzmią o godz. 9.00! Ahoj!Będzie co słuchać i co oklaskiwać…Poniżej znajdują się: regulamin konkursu oraz karty zgłoszeniowe dla solistów i zespołów.Termin nadsyłania zgłoszeń upływa 7 lutego.

XV Powiatowy Festiwal Piosenki Niezapomniane Melodie

Grupa pierwszaków „Kołysankę dla Jezuska‘’, a dzieci z klas II-III „Mario, czy już wiesz ‘’. Aktorami przedstawienia jasełkowego byli uczniowie z kl. V b, solistkami były dziewczęta także z kl. V b. Chórzyści wraz z Panią Magdą , przebrani za kolędników przygotowali niespodziankę muzyczną: przedstawienie kolędnicze pt. ”Po kolędzie”. Klasę V b w przygotowaniach wspierała wychowawczyni Pani Liliana Płońska.Swoją obecnością zaszczycili nas goście:<ul><li>prof. Cezary Taracha zastępca wójta gminy Niemce</li><li>dr Henryk Smolarz proboszcz parafii Dys</li><li>ks. Robert Brzozowski</li><li>przedstawicielka Rady Rodziców p. Magdalena Hunek</li></ul>Zostali oni obdarowani upominkami świątecznymi wykonanymi przez uczniów świetlicy pod kierunkiem p. Małgorzaty Bogucińskiej. 22.12.2019 jasełka przedstawiono dla społeczności lokalnej w kościele parafialnym w Dysie.

Jasełka

Pierwsza z nich, czyli brązowe pasmo i brązowy dyplom powędrowały do chóru Madzimuzy Mini, który w tym roku szkolnym pierwszy raz wziął udział w konkursie muzycznym. Druga nagroda, czyli srebrne pasmo i srebrny dyplom zdobyły Madzimuzy, które cieszą się z kolejnego, już czwartego, sukcesu. Dla obu chórów był to debiut na festiwalu w Karczmiskach i jak widać bardzo udany.

V Ogólnopolski Festiwal Kolęd i Pastorałek w Karczmiskach

Z radością informujemy o kolejnym sukcesie chóru Madzimuzy. Tym razem w dniu 10 stycznia 2020 r. zespół wyśpiewał 1 miejsce w XIV Wojewódzkim Festiwalu Kolęd i Pastorałek organizowanym przez MDK we Włodawie. Będąc we Włodawie, chór wykorzystał okazję do zwiedzenia tego uroczego miasteczka, podziwiał również rzekę Bug, która w tym miejscu jest granicą Polski z Białorusią.

XIV Wojewódzki Festiwalu Kolęd i Pastorałek we Włodawie

Chór Madzimuzy od początku roku szkolnego ciężko pracuje, co oczywiście procentuje nagrodami w różnych konkursach. Rok 2019 zakończyliśmy sukcesem w postaci 1 miejsca w XI Przeglądzie Pieśni i Piosenki Religijnej "Śpiewajmy Ojcu Świętemu" w Puławach (9.10.2019). Nowy rok 2020 witamy nowymi sukcesami.
Miło nam poinformować, że chór Madzimuzy zajął 2 miejsce w X Diecezjalnym Przeglądzie Grup Kolędniczych, który odbył się 9 stycznia 2020 roku w Szkole Podstawowej im. Marty z Budnych Łosiowej w Niemcach.
W tym samym dniu i miejscu nastąpiło wręczenie nagród przyznanych w VIII Diecezjalnym Konkursie ,,Na najpiękniejszą szopkę bożonarodzeniową". Nie zabrakło tam uczniów naszej szkoły. Nagrodę za zdobycie 2 miejsca w kategorii klas 0-3 odebrał Jakub Szlachetka z klasy 3b. W tej samej kategorii przyznano wyróżnienia, wśród których były prace naszych uczennic: Natalii Żołnowskiej z kl. 1 i Klaudii Dzirby z klasy 3a.

X Diecezjalny Przegląd Grup Kolędniczych w Niemcach

Zapraszamy do wzięcia udziału w XV edycji festiwalu. Wszelkie informacje oraz wzory dokumentów znajdziecie Państwo w poście dotyczącym festiwalu.

ZESPÓŁ PLACÓWEK OŚWIATOWYCH W CIECIERZYNIE

PRZEDSZKOLE I SZKOŁA PODSTAWOWA IM. BŁ. BP. WŁADYSŁAWA GORALA

XV Festiwal Piosenki Niezapomniane Melodie

Spotkanie edukacyjne - Sądowy Uniwersytet dla szkół

XV Powiatowy Festiwal Piosenki Niezapomniane Melodie

Jasełka

V Ogólnopolski Festiwal Kolęd i Pastorałek w Karczmiskach